Tbeste veur tniew joar - Uuk zuu veele

De goden verbazen in menselijkheid

Want na de evangeliën
Na de menselijke en de goddelijke komedie,
Na de duizend en één nachten,
Na schuld en boete,
Oorlog en vrede, trots en vooroordeel,
De klank en de razernij,
Tussen goed en kwaad,
Het zijn en het niets,
Na de storm, het proces,
En het braakland,
Nadat de dingen uiteen zijn gevallen,
Na honderd jaar eenzaamheid,
En het zoeken naar de verloren tijd,
In het koninkrijk van deze wereld,
Kunnen wij de goden nog steeds verbazen in
menselijkheid
En de stof van de toekomstige legenden vormen,
Als wij maar durven echt te zijn,
En de moed hebben om in te zien
Dat dit de tijd is om de beste droom
Te dromen van alle dromen

(uit Mental Fight: An Anti-Spell for the 21st Century, 1999, Ben Okri)
Dit citaat uit "Gevecht in de geest" werd mij toegestuurd door de vrijwilligersgroepen van de Gentse bookshop en de vintagewinkel van Oxfam-Solidariteit samen met hun wensen voor een voorspoedig en gelukkig nieuwjaar. Uuk zu veele!

Make Poverty History - Armoede naar de geschiedenis

Daarnet een mailke van Bob Geldof himself gekregen. Ik zit - tot ongeloof van mijn Thuisfront - in zijn mailinglist...... weliswaar samen met die véle miljoenen die tijdens Live 8 per mail hun steun betuigden aan de campagne Make Poverty History.

Of ik een mail naar de G8 wil sturen? Om de Acht Groten der Aarde (G8) Angela, George, Jacques, Junichiro, Paul, Silvio, Tony & Vladimir te herinneren aan hun belofte om armoede definitief naar de geschiedenisboeken te verbannen. Voilà, 't is al gebeurd, Bob!

Meedoen? Meer info op Live 8 en Make Poverty History.

Anoniem solliciteren geeft eerste gelijke kans

Karel Demeyere, technisch adviseur van de VDAB, vergelijkt in een opiniestuk in De Standaard van 19.12.2005 anoniem solliciteren met een blind date.

Klopt helemaal niet, repliceert volksvertegenwoordiger Annelies Storms (spirit). Integendeel, Anoniem solliciteren maakt blind voor vooroordelen, stelt ze. Iedereen ongeacht naam, leeftijd, geslacht (het gaat dus niet alleen over allochtonen!) krijgt tenminste een eerste gelijke kans bij sollicitaties. En – niet te vergeten - ook de bedrijven en de overheid hebben baat bij het systeem van een anonieme eerste sollicitatieronde.

Haar repliek verscheen sterk ingekort als lezersbrief in De Standaard van 21.12.2005. Lees hieronder. Het volledige verhaal mét argumenten en voorbeelden kan je hier lezen op de webstek van Annelies Storms.

"SOLLICITEREN

Dat er op onze arbeidsmarkt sprake is van discriminatie kun je niet langer betwisten. Een anonieme sollicitatie maakt van de sollicitatie dan ook geen blind date', maar voorkomt dat de werkgever zich blindstaart op de vreemde naam, het geslacht of de leeftijd van een sollicitant. Vooroordelen krijgen geen kans: de werkgever maakt een eerste selectie op basis van objectieve criteria zoals opleiding en werkervaring.

Het verbaast ons dan ook dat VDAB-medewerker Karel Demeyere tegenstander is van de anonieme sollicitatieprocedure (DS 19 december). Precies de VDAB kan een eerste stap zetten om de - vaak latente - discriminatie een halt toe te roepen. Het is een verhaal van gedeelde verantwoordelijkheid: ook de uitzendkantoren moeten anoniem rekruteren, terwijl de overheid moet voorzien in opleidingen en zelf het goede voorbeeld moet geven.

Anoniem solliciteren is geen mirakeloplossing; het moet deel uitmaken van een brede waaier aan maatregelen die de scheeftrekking tussen allochtonen en autochtonen op onze arbeidsmarkt moet tegengaan. Maar de overheden in ons land moeten wel het goede voorbeeld geven. Het aantal allochtonen binnen de openbare besturen moet dringend omhoog. Daarom moet niet enkel de nationaliteitsvoorwaarde voor openbare functies worden afgeschaft, maar pleiten we voor verplichte quota binnen de overheidsdiensten.
Annelies Storms, volksvertegenwoordiger, ondervoorzitter spirit"

Foto van Alexandre Setter, Joinville, SC, Brasil http://www.ineditabrasil.com.br/

Australië voor de Australiërs!

"Australië voor de Australiërs", zoals de "white Australians" roepen? Ze moeten dan wel de lijn consequent doortrekken. 't Zal stil worden op hun stranden....als al die nieuw- en oudkomers - de blanken incluis - vertrokken zijn.

Hier de vlag van het échte Australië. De Aboriginal Flag is in 1971 ontworpen door Harold Thomas, een Aboriginal-artiest. Het zwart staat voor het volk de Aborigines, het rood is de aarde en de spirituele band tussen de Aborigines en het land. In het midden staat de gele zon, de levensgever.

En nog een foto van een échte Australiër. Hou de surfplank al maar klaar!

De Haachtsesteenweg in Gent?

Linda De Win schreef in De Standaard van 17.11.2005 “Excuus-truzen” over allochtone politici die meer uit hun kot moeten komen. Maar de media moeten ook nog meewillen, reageerde spirit. Voor 't Eigenbelang was de column van De Win 'gefundeness Fressen" en hun webstek werd dan ook op eigenbelangse wijze gelardeerd met citaten uit de “politiek niet correcte” column.

De TV-journaliste beschreef o.a. een incident aan de Haachtsesteenweg, een jaar geleden. Ze wilde daar een interview opnemen met de Gentse professor Sami Zemni. De Haachtsesteenweg moest voor Linda De Win figureren als leuke, typische (!) achtergrond. Geen gelukkige keuze van locatie, zo bleek. De VRT-ploeg werd door een viertal jonge allochtonen tussen 11 en 14 jaar bekogeld met eieren en bloem, niemand greep in en ze moesten de vlucht nemen.

Ik wil het verhaal best geloven. Er is uiteraard geen excuus voor kids, jongeren of ouderen of allochtonen of autochtonen die straten en wijken tot een no go-zone voor “de anderen” willen uitroepen. De straten, (speel)pleinen, parken ….en stranden zijn van iedereen! Zelfs voor Australiërs van diverse origine.

In hun ijver om “ons Linda” voor hun kar te spannen, lezen de Eigenbelangers ietsje te vlug wat ze zelf willen geloven of de mensen willen wijsmaken. Op hun nationale webstek (of is het in hun geval toch webside?) situeren ze het gooi-en-smijt-incident in Gent. Alleen ligt de Haachtsesteenweg van Linda De Win niet in Gent…. maar in Brussel.

Oeps, foutje. Het geeft te denken dat de partij met toch een pak Gents politiek personeel Brussel met Gent verwart. Moedwil? Moet een incident uit Brussel kost wat kost overgeplaatst worden naar Gent? Alleen maar om het onveiligheidsgevoel hier met alle geweld wat aan te wakkeren. Dient ’t Eigenbelang wel echt het Gents belang?

Nablog (22.12.2005): Eén (1) maand lang, sinds 19.11.2005, heeft de Web-Side van 't Eigenbelang het ei-en-bloem-incident van Linda De Win gesitueerd in Gent. Ze moeten daar op de Gentse eigenbelangrijke secretariaten van de Sint-Niklaasstraat en de Charles de Kerchovelaan ondertussen eindelijk een stratenplan van Gent bekeken hebben. Ofwel hebben ze deze blog gelezen. Want zie, de verwisseling tussen Gent en Brussel is sinds ongeveer vandaag recht(s)gezet. De Haachtsesteenweg ligt inderdaad in Brussel, slimmekes!

De spirit-economie van de 21ste eeuw

Alles wat je ooit al wilde weten en nooit durfde vragen over de visie van spirit op de economie van de 21ste eeuw. Nu terug te vinden op www.spirit.be/economie.
Wat telt zijn de stellingen, de rest is achtergrondinformatie en duiding . Informeer en overtuig jezelf!

Teamwork

Happy Birthday van gewest tot gewest

Ter gelegenheid van 175 jaar België en 25 jaar federalisme gaf de NMBS dit najaar een Birthday-ticket uit. In het Engels om de spreekwoordelijke communautaire kool en de geit te sparen.

Voor slechts 5 € kon je in de weekends van het ene gewest naar het andere sporen …. en terugkeren. Wij, tweede jaar autolozen, op Happy Weekend-uitstap een eerste keer naar Eupen en een volgende keer naar Leopoldsburg. Onthaasten van de eerste minuut, goedkoper dan onze Cambio-deelauto, milieuvriendelijk, verkeersveilig en zonder stress.

Onze Nationale Maatschappij verkocht buiten verwachting 401.000 tickets of 36.500 per week. Het succes van het Birthday-ticket krikt ook het totale reizigersaantal tijdens de weekeindes op. Zo vervoerde de NMBS tijdens de voorbije elf weken 94.544 of 23 pct meer reizigers dan in dezelfde periode vorig jaar.

Op financieel vlak hebben de Spoorwegen ondanks de omzet van 2 miljoen euro er wel hun broek aan gescheurd. Ze hadden 6 i.p.v. 5 € moeten vragen, zo blijkt nu. De horeca kan er maar wel bij varen. Wat je aan verplaatsing bespaart, geef je ter plaatse makkelijker uit aan een natje en een droogje.

Wie dit Birthday-ticket gemist heeft, moet niet treuren. Er komt een vervolg, mogelijk een vergelijkbaar aanbod voor een selectie van toeristische steden. Gent, de gezelligste stad, mag zich al aan een stroom NMBS-toeristen verwachten!

(Bron: Belga)

Dampoort-Brussel nu rechtstreeks

Sinterklaas bestaat. Bruno Tuybens is de naam, kersvers staatssecretaris van overheidsbedrijven. Van deze Sinterklaas en zijn helpers, de Zwarte Pieten van de NMBS, krijgen de pendelaars ten oosten van Gent vanaf vandaag een heuse piekuurtrein, rechtstreeks van de Dampoort naar Brussel. Weliswaar met opstappen in Gentbrugge, Merelbeke en Melle, maar niet meer met een verplichte overstap bij Sinte Pieter. En na de 9 tot 5 job kan iedereen via dezelfde weg terug. Vijfhonderdvijftig treinpendelaars uit Sint-Amandsberg, Gentbrugge/Ledeberg, Merelbeke en Melle én achterliggende gemeenten moeten nu niet meer via het Sint-Pietersstation naar Brussel. Meteen verdwijnen er 100 tot 200 wagens uit de ochtendspits.

Gent heeft er wel wat moeite voor gedaan. De pers duwde mee aan de trein. En federaal volksvertegenwoordiger Annelies Storms (spirit) schreef einde 2004 al een mooie brief naar Sinterklaas. Maar de Zwarte Pieten waren toen nog de reizigers aan het optellen en aftrekken, sporen aan het (ver)leggen, treinpaden aan het uittekenen en verdubbelen, uurtabellen aan het opmaken, de toekomst aan het voorspellen … en elkaar de Zwarte Piet aan het toeschuiven? Voor 2010 moesten we niet rekenen op een Dampoort-Brussel direct. De Gentse brave kinderen kregen de roe! Ontgoocheling alom . Wordt vervolgd, schreven we … en zie!. Nu valt dit Sinterklaasgeschenk, vroeger dan verwacht, in onze schoen. Dank u, Sinterklaasje.

Maar hoor je ons al komen op onze trippel-trappel-voetjes? Die ene piekuurtrein zal wel succes hebben, is ons paars vermoeden. Sinter-Bruno-klaas deed de plechtige belofte om op zéér korte termijn zijn sinterklaascadeau te evalueren en zo nodig iets te doen aan de capaciteit . Een zevende wagonnetje bij in het klein stationnetje, een dubbeldekker? “Een tweede trein, één uur vroeger!” vindt Patricia Moerman. “Niet iedereen heeft letterlijk een nine-to-five job! ” en ze startte een petitie die je kan tekenen in de cafetaria van Gent Dampoort. Doen, zeker als je ook een vroege vogel bent! Meer info op spaces.msn.com/members/sporennaarbrussel

Héhe, vol verwachting klopt ons hartje. We kijken nu al uit naar de treincadeautjes van de Kerstman, Driekoningen, Valentijn, de paasklokken en de paashaas.

De gedragscode in de wooncode

In een opiniestuk in De Standaard van 7 december noemt Mohamed El Omari het ontwerp van de nieuwe Vlaamse wooncode ,,Een samenraapsel van repressieve maatregelen, bijeengeraapt door een minister die zijn verschillende bevoegdheden met elkaar verwart''.

In vorige posts 'Sociaal wonen' en 'Wonen is een grondrecht' op deze blog formuleerde ik al mijn bedenkingen bij de plannen voor de Vlaamse wooncode. Het mocht niet baten :-( . We zijn ook maar gewone burgers ;-).

En toch... toch ben ik er een beetje gerust in. Zie de twee laatste zinnen van het opiniestuk. Het democratisch venijn zit in de staart. Hup, Mohamed! Leg het nog eens uit.

"Het debat over de nieuwe Vlaamse wooncode, die een Nederlandse taalvoorwaarde invoert in de sociale huisvesting, is losgebarsten (DS 6 december) . N-VA-voorzitter Bart De Wever rechtvaardigt de taalvoorwaarde door te verwijzen naar verhuurders die nu al een verdoken taalcriterium hanteren. Bij het uitwerken van wetgeving laat hij zich dus inspireren door discriminerende praktijken. ,,Discriminerend'', inderdaad, want de andere argumenten die hij aanreikt kunnen ook niet overtuigen.

Jozef De Witte, van het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding, wees er terecht op dat de leefbaarheid van de wijken van heel wat andere factoren afhangt dan de Nederlandse taalkennis. In dat verband is een terugblik op de eerste migratiegolf van de jaren zestig interessant, toen gastarbeiders in Vlaanderen kwamen werken. Zij onderhielden bijzonder warme contacten met hun buren, ondanks een totaal gebrek aan Nederlandse taalcursussen. Goede wil en verdraagzaamheid bleken toen al veel belangrijker dan louter taalkennis. De praktijk toont trouwens aan dat een perfecte kennis van het Nederlands de leefbaarheid voor allochtonen niet noodzakelijk vergroot, en bijvoorbeeld niet volstaat om discriminatie op de private huurmarkt te vermijden.

Het argument dat huurders Nederlands nodig hebben om documenten, voorschriften en reglementeringen te begrijpen valt geenszins te rijmen met minister Keulen die zich haastte om te verduidelijken dat de meeste Franstaligen in België zich geen zorgen hoefden te maken. Aangezien zij ooit Nederlands taalonderricht genoten hebben, waren ze vrijgesteld op basis van hun diploma. Het feit dat schoolse taalkennis soms louter theoretisch is en bovendien vrij snel verloren gaat, ontgaat hem blijkbaar. Of primeert hier plots bezorgdheid om communautaire vrede?

Bart De Wever lijkt ook begaan met de sociale integratie, waarvoor taalkennis een eerste stap zou zijn. Hij verliest daarbij uit het oog dat wonen een primaire behoefte is: mensen kunnen zich pas ten volle focussen op een opleiding als zij goed gehuisvest zijn. Als taalkennis al een middel zou zijn om de leefbaarheid te verhogen, is een voorafgaandelijke huisvesting dus zeker een middel om taalkennis te verwerven.

Het 'rechten-plichten'-argument van De Wever houdt al evenmin steek. In andere sociale-zekerheidsreglementeringen (werkloosheids- en OCMW-reglementering) verwacht men inderdaad inspanningen van de gebruiker. Maar dat geldt wel voor élke gebruiker, ongeacht zijn afkomst of talenkennis. Vandaar dat men een algemene werkbereidheidsvoorwaarde oplegt: gebruikers moeten actief werk zoeken of minstens hun kansen op werk verhogen door Nederlandse taallessen of andere opleidingen te volgen. In de sociale huisvesting zal men jammer genoeg op een selectieve manier aan één bepaalde groep een wederprestatie opleggen.

Maar we mogen ons niet blindstaren op de nieuwe taalvoorwaarde alleen. Een wooncode zou in eerste instantie toch aan woonbeleid moeten doen en niet aan inburgeringsbeleid. En dan springen vooral twee maatregelen van repressieve aard in het oog. Enerzijds is er de invoering van een proefperiode van twee jaar waardoor de huisvestingsmaatschappij het huurcontract zelf op een flexibele manier kan beëindigen als de huurder ,,de regels'' niet naleeft. De recente perikelen met de Waalse huisvestingsmaatschappijen en ook de blaam die de VLD'er Jaak Gabriëls opliep wegens zijn tussenkomst bij de toewijzing van een sociale woning tonen niettemin aan dat een meer onpartijdige beoordeling onontbeerlijk is. Anderzijds wil men de strijd tegen fraude opvoeren door de inspecteurs van de Vlaamse woonadministratie als officier van gerechtelijke politie te laten optreden.

Er vallen echter geen concrete maatregelen van preventieve aard te bespeuren, zoals bijvoorbeeld een procedure voor betalingsuitstel voor huurders met financiële moeilijkheden of middelen om maatschappelijk werkers in te zetten. Blijkbaar verliest men uit het oog dat sociale huurders vaak heel wat sociale- en schuldenproblemen met zich meeslepen, die aan de grondslag kunnen liggen van waarom zij zich niet altijd aan 'de regels' kunnen houden.

Het is al symptoombestrijding wat de klok slaat. Ironisch genoeg werden de wijzigingen aan de wooncode net voorgesteld op het moment dat de Universiteit Antwerpen haar Jaarboek Armoede en Sociale Uitsluiting voorstelde en onder meer wees op het feit dat anderhalf miljoen Belgen onder de armoedegrens leven (DS 3-4 december) . Dat jaarboek geeft ook aan dat gezinnen met lage inkomens een te groot aandeel van hun budget aan woonkosten spenderen, en dat zij vaker aangewezen zijn op huizen van ondermaatse kwaliteit. Het jaarboek wijst tevens op het feit dat de wachtlijsten in de sociale huisvesting dramatisch lang zijn.

De minister klopt zichzelf op de borst: zijn voorstellen dragen de goedkeuring van de sociale huisvestingsmaatschappijen weg. Maar het is zeer de vraag of hij zich de moeite getroost heeft om overleg te plegen met de armoedebewegingen. Zij hadden hem erop kunnen wijzen dat de huidige wooncode, die al sinds 1997 plechtig verklaart dat ,,de beschikking over een aangepaste woning, van goede kwaliteit, in een behoorlijke woonomgeving, tegen een betaalbare prijs en met woonzekerheid bevorderd moet worden'' haar doel ver voorbijschiet. Een coherente woonvisie, die vertrekt vanuit de noden van de (kansarme) huurder en oog heeft voor begeleiding en preventie, ontbreekt dan ook in de nieuwe wooncode. Het resultaat is eerder een samenraapsel van repressieve maatregelen, op maat van de sociale huisvestingsmaatschappijen en bijeengeraapt door een minister die zijn verschillende bevoegdheden met elkaar verwart. Een gedragscode veeleer dan een wooncode dus.

De vraag is echter of de proefperiode van de nieuwe wooncode wel twee jaar zal duren. Want ingevolge de verschillende inbreuken op onze grondwet, waaronder die op het gelijkheidsbeginsel en het recht op wonen, lijkt een vernietiging door het Arbitragehof onafwendbaar. Allochtonenorganisaties en armoedebewegingen, die eenzelfde strijd tegen (kans)armoede voeren, kunnen daarvoor de handen in elkaar slaan.

Mohamed El Omari (De auteur is jurist en voorzitter van Divers & Actief.)"

Spirit op Mars

Een reisverslag van sterreporter Kuifje op Mars in Metro, de gratis krant voor de jeugd van 7 tot 77 jaar. Elke gelijkenis met bestaande personen en situaties is louter toevallig en....etc.

Het kostte de Amerikaanse Marsverkenner Spirit anderhalf jaar om de hoogste top van de Columbia Hills, een flinke heuvelrug in de gigantische Gusev Krater, te bereiken. Spirit zette daar in januari 2004 voor het eerst voet aan grond op de Rode Planeet. Vanop de plek Husband Hill nam de Marsrobot panoramische foto’s van de wijde omgeving. De foto-sessie van Spirit duurde drie volle dagen, van 1 tot 3 oktober. Het resultaat was een mozaïekfoto die hieronder beschreven wordt.

“…Hoewel de Rode Planeet steevast een desolate, ja zelfs doodse aanblik biedt, maakt deze mozaïek op treffende wijze duidelijk hoe dynamisch de weersomstandigheden op Mars toch wel kunnen zijn.

De kleur en de helderheid van de lucht variëren sterk naargelang het moment van opname, een gevolg van steeds wisselende hoeveelheden fijn stof in de Martiaanse atmosfeer.

De bergen in de verre achtergrond, die zich op een afstand van circa 80 kilometer bevinden, worden soms aan het zicht onttrokken door nevel en mist.

Bovenaan rechts zijn voor het geoefende oog ook mini-tornado's of dust devils waarneembaar. Omdat de panoramische camera van Spirit voortdurend andere filters gebruikt, lijkt het alsof ze een rode, groene of blauwe kleur vertonen. In werkelijkheid hebben deze tornado's dezelfde roestbruine kleur als de Marsbodem.”
(Gelezen in de Metro van 21.11.2005)

Volg de verdere avonturen van de Marsrobotten Spirit en Opportunity op deze Nasa-webstek.