Ali Salmi, spirit-gemeenteraadslid in Mechelen en bestuurder bij de sociale huisvestingsmaatschappij Mechelse Goedkope Woning (MGW)
In een vorige blog Sociaal Wonen had ik het reeds over de plannen van 3 Antwerpse sociale woningmaatschappijen om kandidaat-huurders te verplichten Nederlands te kennen. Ali Salmi ziet die plannen niet zitten. Hij schreef een opiniestuk Weg is het sociale vangnet in De Standaard van 17.01.2005. Ali Salmi is spirit-gemeenteraadslid in Mechelen en bestuurder bij de sociale huisvestingsmaatschappij Mechelse Goedkope Woning (MGW). Hij zet zich af tegen het voornemen van Marc Hendrickx (N-VA), voorzitter van de MGW, om het Antwerpse voorbeeld te volgen (Het Nieuwsblad 31.12.2004) . Ali Salmi mag het volgende dinsdag 1 februari komen uitleggen bij Goedele Liekens in “Recht op antwoord”.
Momenteel is er binnen en buiten de Vlaamse regering en het Vlaams parlement een schaamteloze opbodpolitiek aan de gang. Vlaams minister van Huisvesting Marino Keulen (VLD) wil de socialehuurwetgeving aanpassen. Er worden steeds meer en hogere eisen gesteld aan de kandidaat-huurders voor een sociale woning. Zo lanceerde N-VA vandaag dit eisenpakket. De discussie spitst zich bijna uitsluitend toe op het aspect taal en men gaat voorbij aan de hele sociaal-economische context en de zwakke positie van de kandidaat-huurders. ‘t EigenBelang vindt de taaleisen “een kleine stap in de goede richting. ’t EigenBelang vindt dat asielzoekers die hier wettig verblijven tijdens hun procedure kunnen geweigerd worden. Maxima stellen voor mensen van vreemde origine, zelfs met Belgische nationaliteit, moet ook kunnen volgens ‘t EigenBelang. En 't EigenBelang weet natuurlijk waar die grenzen liggen. Ik bespaar de gevoelige lezer de volgende mogelijke stappen
In Sociaal Wonen heb ik al gewezen op de andere visie en aanpak van Gentse huisvestingsmaatschappijen. Ook het Eerste synthesrapport van de Commissie voor Interculturele Dialoog tapt duidelijk uit een ander vaatje (zie 2.4.2 Beleid inzake diversiteit in de sociale huisvesting)
Men vergeet dat menswaardig wonen voor iedereen een grondrecht is. "Ieder heeft het recht een menswaardig leven te leiden. Dit recht omvat het recht op een behoorlijke huisvesting." (artikel 23 in de Belgische grondwet). Groen! verzet zich tegen de nakende schending van dit grondrecht. Ook spirit-volksvertegenwoordiger Jan Roegiers stelde gisteren in de Commissie Wonen van het Vlaams Parlement dat de Vlaamse regering “ongelijke kansen invoert”. Hij vervolgde ”Allochtonen betalen belastingen, ze hebben evengoed recht op sociale huisvesting”.
Nablog 08.12.2006: Het opiniestuk van Ali Salmi in De Standaard 17.01.2005 is niet meer gratis toegankelijk. Dus zet ik het hier.
'Weg is het sociale vangnet
Wie een sociale woning wil huren, moet Nederlands spreken. Met die maatregel willen enkel sociale woningmaatschappijen de samenlevingsproblemen in hun woonblokken aanpakken. Te gek om los te lopen, vindt Ali Salmi.
De drie grote Antwerpse sociale woningmaatschappijen verplichten kandidaat-huurders Nederlands te kennen. Een van de maatschappijen past de maatregel al toe. Wie geen Nederlands kent, kan dus fluiten naar een sociale woning of appartement.
Deze maatregel werd ingegeven om de samenlevingsproblemen in de woonblokken op te lossen, argumenteren de maatschappijen. Andere maatschappijen willen deze maatregel ook gaan invoeren.
Ook in Mechelen gaat de voorzitter van de MGW (Mechelse Goedkope Woning) dit voorstellen aan de raad van bestuur. Hij moet niet op mijn steun als bestuurder rekenen voor deze discriminerende maatregel. Ik zal me er zelfs stevig tegen verzetten.
Ik vrees dat nog andere maatschappijen dit ook zullen willen invoeren. Gelukkig zijn er ook nog verstandige bestuurders van maatschappijen, waaronder de Gentse WoninGent, die al te kennen hebben gegeven om dit niet te doen.
Vangnet
Er is een klimaat gegroeid waarin de integratie van allochtonen verengd wordt tot de kennis van het Nederlands. Men wekt de indruk dat allochtonen geen Nederlands kennen én niet de wil hebben om Nederlands te leren. Politici, van iedere beleidsniveau, hebben een verantwoordelijkheid jegens de maatschappij en moeten zich onthouden van simplistische en populistische uitspraken.
De taal is belangrijk, laat dat duidelijk zijn. We hebben een gemeenschappelijke taal nodig om met elkaar te kunnen communiceren, als buren, als collega's, op straat. Dat deze gemeenschappelijke taal hier in Vlaanderen Nederlands is, dat spreekt voor zich.
Maar laten we ook met evenveel duidelijkheid stellen dat discriminatie en racisme bestaan. Zelfs met een meer dan redelijke kennis van het Nederlands worden heel wat mensen van allochtone origine gediscrimineerd en dus kansen ontnomen. Dat gebeurt in het onderwijs, op de arbeidsmarkt en in de huisvestingssector.
Allochtonen hebben het al zo moeilijk op de private huisvestingsmarkt. Meerdere onderzoeken hebben dat overvloedig aangetoond. Er is heel wat racisme op de privé-huurmarkt. Zelfs met een grondige kennis van het Nederlands geraken allochtonen moeilijk aan een huurwoning, vaak zelfs helemaal niet. De sociale huisvesting was dan ook tot op heden een soort vangnet voor deze mensen, als ze beantwoorden aan de toelatings- en toewijzingsvoorwaarden.
Harde realiteit
Ik heb veel begrip voor de moeilijkheden van de sociale huisvestingsmaatschappijen, vooral dan die in de grote en middelgrote steden. Maar om tot de juiste oplossingen te komen, moet men de juiste analyses maken. Het is merkwaardig hoe de betrokken huisvestingsmaatschappijen beweren dat ze die maatregelen hebben genomen ,,om de samenlevingsproblemen op te lossen''. Dat is toch al te gek. Ik nodig alle verantwoordelijken van de drie maatschappijen uit om zich eens vermomd als allochtoon aan te bieden voor een huurwoning, of te solliciteren voor een vacante betrekking. Men gaat hier duidelijk voorbij aan de harde realiteit waarin allochtonen moeten leven.
We kunnen en mogen het recht op wonen niet afhankelijk maken van de taalkennis. De kennis van het Nederlands bevorderen moet op een andere manier gebeuren.
Het kan ook niet dat er voor een bepaalde bevolkingsgroep extra voorwaarden worden ingevoerd. Ongelijke kansen inbouwen, heet zoiets, en dat is discriminerend. Allochtonen betalen ook belastingen en dragen dus bij tot de collectieve voorzieningen, zoals sociale huisvesting.
Ik verzet me daarom met klem tegen deze gang van zaken. Een gelijke behandeling is de enige rechtvaardige werkwijze bij het toewijzen van sociale woningen. Geen voorkeursbehandeling, maar ook geen achterstelling.
Wit/zwart
Het wordt tijd voor daden in plaats van woorden. Allochtonen hebben weinig vertrouwen in het zoveelste actieplan, het zoveelste charter of de zoveelste verklaring. Men vraagt ze voortdurend om inspanningen te leveren. Men vraagt ze om Belg te worden. Dat doen ze massaal. Toch worden ze nog steeds als probleemgroep bestempeld en behandeld.
Natuurlijk zijn er samenlevingsproblemen die opgelost moeten worden. Maar zolang we de mensen in vakjes stoppen, blijven we de zaken vanuit een problematische invalshoek benaderen. Zolang we niet naar duurzame oplossingen streven, zullen er 'witte' en 'zwarte' buurten bestaan, en 'witte' en 'zwarte' scholen.
Dit is een complexe materie die niet op te lossen valt met simplistische oplossingen als spreiding of taalvoorwaarden.
Ik hoop dat het verstand het haalt op de rauwe emotie.
Ali Salmi
(De auteur is Spirit-gemeenteraadslid in Mechelen en bestuurder bij de sociale huisvestingsmaatschappij Mechelse Goedkope Woning.)'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten