De Muppets en Magritte

Gisterenavond zaten de ex-ministers Wilfried Martens en Willy Claes als de twee mopperende senioren op het balkon in de Muppetshow Ter Zake. Ach, waar is de tijd? Flashback. Mijn nieuwe generatie van de 21ste eeuw trok grote ogen bij de come-back van de grijze wijzen. Ja, lieve kijkbuiskindertjes, zo was het in onze Fabeltjestijd. Was het nu zeventig, tachtig of negentig?

Nog goed dat de ‘ceremoniële koning’ er is want de partijvoorzitters van nu kunnen de crisis niet bezweren, stelde Martens. 'Ceremoniële koning'? Ik dacht eigenlijk dat we het vroeger altijd over de ‘protocollaire functie van de koning’ hadden. Maar alla, ik durf de Martens-dynastie van I tot …. niet tegenspreken.

Er moest orde in het Belgische huishouden komen, en dat kon best met een klassieke ménage à trois, verdedigde Willy Claes. En dus moest de socialistische familie erbij. Een tripartite, zei polyglot Claes. Een driepartijenregering, corrigeerde Martens in zijn mooiste Algemeen Nederlands.

Gastvedette was Bart De Wever die live voor eigen N-VA partijbureau wat stoer mocht doen, dacht dat hij nog op de N-VA BBQ aan de IJzer zat ….en verdikke wat te ver ging. Touche pas a mes vacances, mon vieux!

Karel De Gucht deed een magistrale/magrittale zet door de aanstelling van surrealist René Magritte voor te stellen. De Man van Brakel viel van zijn paard, maar hield zich kranig. En JL Dehaene liet in zijn papieren zien.

Beste ministers van staat of zonder staat, van vroeger, van nu en van morgen. Staat u mij toe dat ik nu even mentaal migreer naar amusantere en wat spirituelere oorden? Ik zoek via You Tube tijdelijk asiel bij de Nederlands-Marokkaanse cabaretier Najib Amhali en ik duik in de literatuur van Ben Okri.

Tot nog eens!