"De kip die over de soep vloog", is de titel van een boek van de Nederlandse schrijver Frans Pointl. Het is één van de plastische uitdrukkingen in dit verhaal over een armoegezin in Nederland. Een pot heet water wordt nog geen kippensoep omdat er "een kip over vliegt".
Er zijn nogal wat zwevende kiezers in het progressieve zwerk, zelfs tot the day before vijf voor twaalf. Ik liep ze tegen het lijf, of ik had ze aan de telefoon. Ze cirkelen rond die kiesdrempel met de vraag : Halen ze't of halen ze't niet? Doe ik het of doe ik het niet? Ergens zullen die zwevers morgen landen. Maar die kiesdrempel blijft een drempel, zelfs al vliegt er deze keer een zwevende kiezer over, net zoals de pot heet water gewoon heet H2O blijft, zelfs al vliegt er een kip over.
Ik schrijf het hier nu maar, in tempore non suspecto, nog voor enige verkiezingsuitslag. Ik heb het gevoel dat het halen van de kiesdrempel (vorige keer de N-VA, nu Groen!) ten koste gaat van het inhoudelijke debat. Bundeling van progressieve krachten? Natuurlijk! En als dat meer opbrengt "voor de mensen" wellicht best in kartels, allianties, lijstverbindingen, open lijsten en wat al niet. De invoerders van de kiesdrempel wilden dergelijke bundelingen bevorderen om wat meer structuur en vastigheid in het politieke landschap te krijgen. Maar als de drempel zélf hét thema wordt, dan wordt serieus afgeweken van wat beoogd werd. Misschien moeten de vaders en de moeders van de kiesdrempel nog eens goed kijken of daar niet teveel onechte en ontheemde kinderen van komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten