
Met enige schroom publiceer ik deze foto's die hun afstammelingen met zorg bewaren in hun familiealbum.
Mijn ouders kochten in de zeventiger jaren deze boerderij van de erfgenamen van deze familie. Eerst als buitenverblijf, later als definitieve woonst. Hier heb ik een heerlijk deel van mijn jeugd gesleten (o.a.!) , van mijn 16 tot mijn 24 jaar. Nu ben ik een stadsmens, maar ik hou nog steeds van de wijde natuur en heb een groot respect voor de boerenstiel.
Deze boerderij uit het midden van de 18de eeuw was met zin voor traditie ongeschonden bewaard gebleven (dank u vorige eigenaars), maar was helemaal niet beschermd. Hadden mijn ouders ze afgesmeten om er een bungalow neer te poten, dan zou er toen geen haan naar gekraaid hebben. Mijn broer en echtgenote en hun kinderen wonen er nu. Ze hebben het huis en het erf laten beschermen als monument en dorpsgezicht.
Bij deze wil ik hulde brengen aan alle mensen van goede wil die zich inzetten voor het bewaren van ons erfgoed : particulieren zoals mijn broer en echtgenote, wetenschappers, vrijwilligers, administraties en de ministers Johan Sauwens, Paul Van Grembergen en Bert Anciaux onder "wier bewindschap" het erfgoed een volwaardige plaats in ons cultuurbeleid kreeg.
Mijn stokje is voor Het Aertsparadijs, Cédric blogt en Jan Roegiers.
1 opmerking:
Inderdaad, spirit heeft ervoor gezorgd dat erfgoed iets mainstream is geworden en een belangrijk beleidsdomein in Vlaanderen.
Waar woonde je precies in Oost-Vlaanderen, Frank?
Een reactie posten