Moslimexecutieve II

De verkiezing van de Moslimexecutieve II draait in de soep. Mohamed El Omari is voorzitter van de zelforganisatie Divers & Actief, met wortels in Gent. Hij doet een dringend beroep op de politiek om in te grijpen en het vertrouwen te herstellen. En hij geeft het goede voorbeeld van de organisatie van het offerfeest in Gent. Die is het resultaat van lange onderhandelingen en besprekingen tussen enerzijds stadsbestuur en anderzijds moslims (via zelforganisaties en moskeeën), waardoor het vertrouwen langzaam maar zeker gegroeid is.

Onderstaand opiniestuk verscheen in De Standaard van 15 februari en op de webstek van KifKif.

" Een offerfeest als voorbeeld

Gisteren werd het reglement voor de verkiezing van de moslimexecutieve gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad. Om te kunnen deelnemen aan die verkiezing is het volgens dat reglement noodzakelijk om zich in te schrijven op de kiezerslijsten. Dat kon tot uiterlijk 31 januari 2005 (gewone post) of 13 februari 2005 (via het internet).

Het feit dat het verkiezingsreglement pas gepubliceerd wordt nà het verstrijken van de uiterste inschrijvingsdata voor de kiezerslijsten, is illustratief voor de wijze waarop de verkiezing van de moslimexecutieve wordt georganiseerd: op een snelle en weinig professionele manier, zonder overleg te plegen met de betrokken doelgroepen.

Een eenvoudige rondvraag geeft dan ook aan dat heel wat moslims niet op de hoogte zijn van deze verkiezing, en zich bovendien heel wat vragen stellen bij het nut van zo'n orgaan. Alhoewel een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot, dreigt de moslimexecutieve hiermee allesbehalve representatief te worden, net zoals het geval was bij de vorige executieve.

Veel heeft te maken met het feit dat de organisatie van deze verkiezing toevertrouwd werd aan een commissie die slechts bestaat uit vijf mensen, waaronder twee magistraten en één door de minister van Binnenlandse Zaken aangestelde deskundige. Een dergelijke, bij wet opgelegde samenstelling is niet van dien aard om het vertrouwen in de moslimexecutieve te herstellen. Ze garandeert evenmin dat alle behoeften, verwachtingen en gevoeligheden van de doelgroepen aan bod komen bij de organisatie van de verkiezing.

Het resultaat mag er dan ook zijn. Voor zover men al op de hoogte is van deze verkiezing, is het geloof in de nieuwe moslimexecutieve nu al zoek, nog voor de verkiezing plaatsvindt. Niettemin wordt er door de overheid veel verwacht van de nieuwe moslimexecutieve. Terecht. Een democratisch verkozen executieve, die kan rekenen op het vertrouwen van brede lagen van onze moslimbevolking, heeft een belangrijke rol te spelen wat betreft het samenleven tussen moslims en niet-moslims, de emancipatie van moslims, de beeldvorming over moslims, enzovoort.

Maar de conditio sine qua non daarvoor is vertrouwen. En vertrouwen is niet iets wat men snel-snel wint, zeker niet wanneer de overheid zich met religieuze zaken bemoeit, en de vorige poging bovendien een grandioze mislukking was. Vertrouwen zal er evenmin zijn wanneer de organisatie van zo'n verkiezing wordt toevertrouwd aan een vijfkoppig orgaan, dat op geen enkele manier overleg pleegt met de doelgroep. Er kan slechts sprake zijn van vertrouwen als er voldoende participatie is van de betrokkenen, zowel bij de organisatie van de verkiezingen als bij de verkiezingen zelf.

Vandaar, volgende vraag, aan de bevoegde overheid: gelooft u op basis van de huidige kieslijsten echt dat deze verkiezing nu wél tot representatieve organen zal leiden? (Hoeveel procent van de ingeschreven kiezers zijn bijvoorbeeld vrouwen?) Ik kan u alvast melden dat voor veel moslims het antwoord op deze vraag neen is. Om een volgende mislukking te vermijden, raad ik u dan ook aan om de verkiezingsdatum uit te stellen, en u te bezinnen over een manier waarop u het vertrouwen in en het belang van een dergelijk orgaan kan verduidelijken aan de betrokkenen.

De organisatie van het offerfeest in Gent kan alvast een voorbeeld zijn. Die is het resultaat van lange onderhandelingen en besprekingen tussen enerzijds stadsbestuur en anderzijds moslims (via zelforganisaties en moskeeën), waardoor het vertrouwen langzaam maar zeker gegroeid is."

Mohamed El Omari "

(De auteur is voorzitter van de Gentse vereniging 'Divers & Actief'.)