SLP wil recht voor Oulematou Niangadou....met de snelheid van een BOM-wet!

Senator Geert Lambert van de Sociaal-Liberale Partij (SLP) vindt het bijzonder pijnlijk dat de nabestaanden van Oulematou Niangadou, de Malinese vrouw die door Hans Van Themsche werd doodgeschoten, geen schadevergoeding ontvangen omdat Oulematou geen papieren had. “Ze werd doodgeschoten omdat ze zwart was, en nu wordt dit onrecht niet vergoed omdat ze geen papieren had. Dit laat een erg bittere smaak en moet worden rechtgezet met de snelheid van de BOM-wet”, vindt Lambert.

Oulematou Niangadou en Luna

Omdat Van Themsche de schadevergoedingen aan zijn slachtoffers niet zelf kan betalen, moeten de slachtoffers aankloppen bij de 'commissie voor financiële hulp aan de slachtoffers van opzettelijke gewelddaden', die de vergoeding in dergelijke gevallen op zich neemt. Maar het ministerie van Justitie liet de familie van Oulematou Niangadou weten dat hun verzoek om een schadevergoeding geweigerd is omdat Oulematou op het moment van de aanslag van Van Themsche illegaal in het land was.

“Het parlement moet tonen dat België niet even harteloos is als Van Themsche, en de discriminerende wet aanpassen. We zagen vorige week naar aanleiding van de BOM-wet dat het parlement erg snel kan werken. Nu de rechten van de verdachten bijgespijkerd zijn, kan dit met dezelfde snelheid gebeuren voor de rechten van de slachtoffers”, vindt Lambert. “Slachtoffers van gewelddaden zijn immers niet minder slachtoffer omdat ze geen papieren hebben.”

Tot zover het SLP-persbericht. Maar ik voeg er dit gedicht van Bart Moeyaert, Antwerps stadsdichter, aan toe. Ik draag het op aan Oulematou, haar moeder, haar dochter en haar familie. En aan VL, W, BXl, B. Dit gaat ons allen aan.

Vrouw en kind

Voor D.

Was je niet liever thuisgebleven?
Had je de oceaan niet moeten laten,
breed als hij is, en heb je onze kou
dan nooit gehaat? Dichtbij de evenaar
is de maan een boot, een hand, een kom.
Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet.
Hier wast de maan als een doof oor.
Ze leunt en luistert niet. Je hebt de man
die jong maar moe was niet gekend.
Hij leed waarschijnlijk aan het draaien
van de aarde. Dat moet haast wel, als je
de waarde van de warmte vergeet en
op een middag vindt dat de zon nu
lang genoeg geschenen heeft. "Hoezo
heb je het koud. Last van mijn blik?
Koud om je hart? Koud als je valt?
Jij was hier nog niet eerder, wel.
Went het een beetje onderhand.
Heb je het naar je zin of niet. Vind je
dit land geen land voor jou misschien,
geen land van melk en honing.
Hoor ik je taal, hoor ik je heimwee,
hoor ik je, hoor ik je, het is je geraden,
van wie is dit kind?" Het duurt geen tel
en de stad is veranderd. Dat dacht ik
vannacht toen de maan hier een oog was,
en boven het land van je moeder een hand.
Een boot. Een kom. Ik vroeg me af
of jij ook na je dood blijft zorgen
voor het kind. En zal ik eens in jouw plaats
vragen wat een ander daarvan vindt?

Bart Moeyaert

© stadsgedicht antwerpen 2006
check ook www.stadsdichterpodcast.be & www.bartmoeyaert.com

Vrouwen en kinderen eerst (Franks blog 24.05.2006)
Parlement moet schadevergoeding aan Oulematou mogelijk maken (SLP-persbericht 17.01.2009)