Oorlog. De investering van de eeuw?

De molensteen van de legerbisschop

De democratische Argentijnse president Nestor Kirchner heeft vorige maand Antonio Baseotto uit zijn officiële functie van legerbisschop ontslagen. Baseotto had met een verwijzing naar de bijbel gezegd dat de minister van Volksgezondheid Gines Gonzalez Garcia „met een molensteen om zijn nek in de zee gegooid zou moeten worden” omdat hij voor legalisering van abortus is. (Reformatorisch Dagblad, 21.03.2005) Ook het voorstel van de minister om condooms gratis uit te delen, kon de rechts-conservatieve legerbisschop niet pruimen.

In Argentinië is de molensteen-uitspraak van Baseotto extra pijnlijk omdat tijdens de militaire dictatuur (1976-1983) politieke gevangenen vanuit militaire vliegtuigen levend in zee werden gegooid. Op 20 april 2005 nog werd één van de daders daarvoor in Spanje tot 640 jaar cel veroordeeld. (Gij zult niet doden-No mataran, 21.04.2005)

Baseotto zorgde al eerder voor ophef met antisemitische uitspraken en verklaringen waarin hij schendingen van de mensenrechten tijdens de militaire dictatuur goedpraatte. Hij zou nochtans goed geïnformeerd moeten zijn. Zijn persoonlijke secretaris, de katholieke priester Alberto Zanchetta, was in 1977 aalmoezenier in de Technische Marineschool die tijdens de dictatuur het grootste clandestiene detentie- en foltercentrum was.

Het IPS-Inter Press Service News Agency meldt op 18.03.2005 dat het Vaticaan weigert de legerbisschop op non-actief te stellen. De pauselijke nuntius, zeg maar de ambassadeur van het Vaticaan, steunt Baseotto. De Argentijnse bisschoppen distantieren zich niet openlijk van de uitspraken van de legerbisschop. De officiële Argentijnse kerk stelt zich nog altijd rechts-conservatief op of zwijgt.

Ondertussen zijn we een maand verder. Een paus ging heen, een andere kwam. Nu de nieuwe paus definitief geïnstalleerd is in Grand Hotel The Ratz in Vaticaanstad mag hij grote kuis houden in zijn Argentijnse kerkprovincie.

Of worden alleen basisbewegingen en bevrijdingstheologen de mond gesnoerd en in de ban geslagen?

Gij zult niet doden - No mataran

Tussen het pausnieuws door (De Paarse Loper) heeft redactrice Isa Van Dorsselaer in De Standaard en De Gentenaar van 20 april toch een half blad gekregen voor het volgende heuglijke nieuws over gerechtigheid op aarde.

Adolfo Scilingo, een officier in actieve dienst tijdens de militaire Argentijnse dictatuur van 1976 tot 1983, is gisteren in Spanje veroordeeld voor misdaden tegen de menselijkheid. Tijdens de zogenaamde Vuile Oorlog zouden naar schatting 30.000 mannen en vrouwen in Argentinië verdwenen zijn, vermoord door de militairen. Scilingo kreeg voor zijn aandeel in deze Vuile Oorlog 640 jaar gevangenisstraf. Spanje heeft een genocidewet die dit mogelijk maakt.

De Spaanse onderzoeksrechter Baltasar Garzón vervolgt de kopstukken van de vroegere militaire dictaturen in Chili en Argentinië. Al dan niet uit gewetenswroeging, legde Scilingo bij Garzón getuigenis af over de misdaden van zijn oversten en zichzelf. Mede als gevolg daarvan stond hij sinds januari 2005 in Madrid terecht voor genocide, 30-voudige moord, 93 klachten van mishandeling, 255 van terrorisme en 286 van marteling. Drie Spaanse rechters veroordeelden Adolfo (ja, die naam!) gisteren tot 640 jaar gevangenisstraf: 21 jaar voor elk van de 30 moorden op zijn naam, vijf jaar voor marteling en vijf voor onrechtmatige opsluiting.

Zwangere gevangenen werden in leven gehouden tot ze bevallen waren. De baby's kregen een vervalst geboortecertificaat, met de naam van de militairenfamilies die het kind ,,adopteerden''. De moeder werd vermoord en vervoegde de "desaparecidos", de verdwenenen waarvoor de zogenaamde Dwaze Moeders op de Plaza de Mayo (het Meiplein) nadien opheldering en gerechtigheid vroegen

Scilingo nam ook deel aan de zogenaamde dodenvluchten, waarbij opposanten vanuit een vliegtuig in zee werden gegooid. Scilingo "deed" twee vluchten: één met dertien mensen en één met zeventien wat hem de 30 aanklachten wegens moord opleverde.

Isa Van Dorsselaer besluit treffend "Scilingo kon in Spanje vervolgd worden omdat het land een genocidewet heeft die het toelaat om genocide en misdaden tegen de menselijkheid te vervolgen, ook als die gepleegd zijn in een ander land dan Spanje en ook als dader noch slachtoffer Spaans is. België had een gelijkaardige wet, maar die is in 2003 onder druk van de Verenigde Staten afgeschaft."

Waarvoor een genocidewet goed is …en waarin een klein land als België groot zou kunnen (geweest) zijn.

Nablog 23.09.2009 : Argentijns-Nederlandse piloot dodenvluchten op 23.09.2009 in Valencia (Spanje) opgepakt (NOS 23.09.2009)

Van Turken en Marokkanen, democraten en moslims

In een opiniestuk in De Standaard van 6 april reageert Mohamed El Omari, voorzitter van de vereniging Divers en Actief (D&A) op de column 'De goede moslim' van Tom Naegels (De Standaard, 2-3 april).

De slechte Marokkaan

Met stijgende verbazing hebben wij de laatste column van Tom Naegels gelezen (,,De goede moslim'', DS 2-3 april). De Marokkaanse moslims worden daarin afgeschilderd als jaloerse, verdeelde en 'slechte' moslims, terwijl de Turken het goede voorbeeld zouden geven, onder meer bij de verkiezingen voor de moslimraad. Dat vraagt om nuancering.

Zo is het fout dat de Turkse verkozenen bekritiseerd zouden worden vanuit Marokkaanse hoek. Het gaat erom dat er in het algemeen te weinig moslims gestemd hebben (van Marokkaanse, maar ook van andere origine) en niet zozeer dat er te weinig Marokkanen verkozen zijn.

Of is het een toppunt van democratie dat slecht tien procent van de kiesgerechtigden opdaagde en dat bepaalde kandidaten met slechts 69 of 71 stemmen verkozen zijn (op een totaal van 400.000 moslims)? Het is trouwens heus niet zo dat de negentig procent niet-stemmers allemaal Marokkanen waren. Als een grotere opkomst hetzelfde verkiezingsresultaat had gegeven, zouden er al veel minder problemen zijn. En als de kandidaten daarbovenop niet volgens hun etnische afkomst waren ingedeeld, zou er geen haan naar gekraaid hebben.

Een tweede verwijt dat geen steek houdt, is dat de Marokkaanse kritiek slechts achteraf is gekomen, nadat de verkiezingen hebben plaatsgevonden. Zowel het Brusselse parlementslid Fouad Ahidar (spirit) als senator Fauzaya Talhaoui (spirit) hadden vóór de verkiezingen al laten weten dat er meer tijd nodig was om op grote schaal te kunnen mobiliseren. En ook onze vereniging heeft aan de alarmbel getrokken, door een opiniestuk te publiceren waarin de gebrekkige voorbereiding van de verkiezingen werd aangeklaagd, enkele weken voor ze plaatsvonden (,,Een offerfeest als voorbeeld'', DS 15 februari ). In dat stuk stelden we voor om de verkiezingsdatum uit te stellen en een beroep te doen op de zelforganisaties om breder te mobiliseren. Want heel wat (Marokkaanse) moslims waren niet eens op de hoogte van de nieuwe verkiezingen. Toch bleef elke reactie - van de bevoegde ministers bijvoorbeeld - uit.

Verder klopt het evenmin dat de gebrekkige organisatie van de Marokkanen de oorzaak zou zijn van hun boycot van de verkiezingen. De echte reden daarvoor is dat het vertrouwen in de moslimorganen volledig zoek was, na het debacle van de vorige verkiezingen.

Ten slotte is het belachelijk te zeggen dat de Marokkaanse kritiek het beeld zou scheppen dat Marokkanen minder democratisch aangelegd zouden zijn. Wat is er democratischer dan kritisch participeren aan het maatschappelijk debat? Leven wij in een stalinistisch land, waarin elke zweem van kritiek verboden is? Ben je ondemocratisch wanneer je het niet-representatieve karakter van een gebrekkig georganiseerde verkiezing aankaart?

Gemakshalve wordt vergeten dat heel wat Turken het eens zijn met de fundamentele kritiek dat de organisatie van deze verkiezingen veel beter had gekund. De kunstmatige tegenstelling 'Turken versus Marokkanen', louter op basis van een meningsverschil tussen een aantal politici, is dan ook bijzonder betreurenswaardig, want clichébevestigend en leugenachtig. 'De Marokkanen' hebben nooit op 'de Turken' geschoten, alleen op de organisatie van de verkiezingen, die bij wet werd toevertrouwd aan een vijfkoppige commissie. Maar ja, het is sensationeler om in een column een cliché te onderstrepen.

Maar bovenal draagt het allemaal op geen enkele manier bij tot de kern van het debat, met name: hoe kunnen we komen tot een representatieve moslimvertegenwoordiging, die gedragen wordt door zoveel mogelijk moslims?

Mohamed El Omari
Voorzitter van de vereniging Divers en Actief

12.000 Gentse honden

Snoet, de Gentse campagnehond van 'Propere Wijken'

Met 12.000 zijn ze, de Gentse honden. Onze viervoetige, blaffende en kwispelstaartende gezelschaps- en waakdieren hebben zo ook hun sanitaire behoeften…en daar kleeft soms het mensenschoentje. Ik had het hier eerder al over het sanitair gebeuren van vrouwen en schoolkinderen in Gent. Vrouwen en kinderen eerst! Maar nu is het de beurt aan de Gentse campagnehond Snoet en zijn vriendjes.

Spirit-schepen Lieven Decaluwe, onder meer bevoegd voor het Gentse dierenbeleid, heeft op 19 maart het 130ste hondentoilet - bij wijze van spreken - 'ingeblaft'. Nadien gromde hij er in mineur bij dat er deze legislatuur geen geld meer is voor het onderhoud van nog eens 160 plaatsen die vragen om honden-wc's. (De Gentenaar, 21 maart 2005). Het project 'Propere Wijken' breidt niet verder uit met hondentoiletten. Dikke pech voor die buurten die nog op de wachtlijst staan.

Het noodzakelijk onderhoud (opruimen, ontsmetten, ontgeuren) van de huidige 130 hondentoiletten houdt negen milieubuurtwerkers zes dagen op zeven arbeidsintensief bezig. Alle respect voor deze 'hondenjob'. Het resultaat mag er wel zijn. De 130 hondentoiletten en 7 losloopweiden verspreid over 10 wijken houden jaarlijks zo'n 20.000 kg hondenpoep van de straat. Bij de aanvang van het hondentoiletten-project in 1998 telde men 24.000 drollen op straat, in november 2004 nog 900. Dat hebben ze bij 't stad allemaal mooi uitgerekend.

Maar mijn schoentje blijft kleven, laatst nog in de Hannah Arendtstraat in Ledeberg, tot droefenis van twee vriendelijke buurvrouwen die het resultaat met bleekwater te lijf gingen. Als die 160 extra gewenste honden-wc's er nu toch nog eens bijkonden? Goed voor de honden én hun baasjes, werk voor extra milieubuurtwerkers. En dan verdwijnen de allerlaatste drollen misschien ook in de parken, de plantsoenen, de speelweiden, in jouw….en mijn straat!

Meer drollige Gentse hondenpoep-info bij Propere wijken : Hondentoiletten