"Een kleurloos Generatiepact
Allochtonen vragen zich niet af hoe lang ze nog moeten werken, maar hoe lang ze nog werkloos blijven
De vette jaren van vroegtijdige brugpensioneringen, rijkelijke canada dry-regelingen en begrotingen in evenwicht zijn achter de rug. Er moest dringend ingegrepen worden: het Generatiepact was geboren.
Vanuit diverse hoeken werd al met scherp geschoten op de boreling: er was te weinig geluisterd naar de jongeren, en de vrouwen waren ook niet helemaal tevreden. Nog een andere kansengroep op de arbeidsmarkt, de allochtonen, hebben we nog niet gehoord in dit belangrijke debat. Wijst dit op een gebrek aan maatschappelijke betrokkenheid? Neen, het wijst er op dat allochtonen niet zozeer bezig zijn met de vraag hoe lang ze zullen moeten werken, maar veeleer met de vraag hoelang ze nog werkloos zullen zijn. Terwijl men het er nu vooral over heeft dat er te weinig ouderen aan het werk zijn in België, ijveren de zelforganisaties van etnisch-culturele minderheden sinds jaar en dag voor het verhogen van participatiegraad van (jonge èn oudere) allochtonen op de arbeidsmarkt.
Dat met deze vraag geen rekening werd gehouden bij de opmaak van het Generatiepact is veelzeggend: inspraak van etnisch-culturele minderheden is nog steeds een utopie als het gaat over belangrijke (sociaal-economische) dossiers.
De aandacht die het Generatiepact besteedt aan de werkloosheid onder allochtonen staat dan ook in schril contrast met de omvang van dit probleem. Welgeteld één actiepunt schenkt specifieke aandacht aan allochtonen', het gaat dan over het vergroten van de vormingsinspanningen. Voorts is er de vage intentie om bedrijven te stimuleren tot het opzetten van diversiteitplannen. Dat is het zowat.
In het debat over het Generatiepact gaat er bijzonder weinig aandacht naar de arbeidsmarktsituatie van allochtonen. De premier had het in zijn beleidsverklaring over twee grote uitdagingen voor de eenentwintigste eeuw: de globalisering en de vergrijzing. De uitdaging om iedereen volwaardig te laten participeren in een interculturele samenleving is hem jammer genoeg ontgaan.
Ook de vakbonden maken van de participatiegraad van allochtonen op de arbeidsmarkt geen prioriteit. In de stakingsoproep voor 28 oktober verwijzen ze er wel zijdelings naar dat ,, de meeste allochtonen vergeefs werk zoeken'', maar voorts koppelen ze daar geen concrete eisen aan.
Dit is geen klaagzang van allochtonen die zich graag wentelen in hun slachtofferrol. Net zoals de eerste generatie allochtonen een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de totstandkoming van de huidige welvaartsstaat, zijn de volgende generaties vragende partij om de verworvenheden mee in stand te helpen houden. Maar dan moet de overheid ze daar wel de kans toe geven, onder meer door de discriminatie op de arbeidsmarkt te bestrijden en zelf meer allochtonen aan te werven.
Er mag dus wat meer kleur gegeven worden aan het Generatiepact. Als onze premier beweert ,,niet te doen wat leuk is, maar wat noodzakelijk is'', dan houdt hij daar rekening mee."
Mohamed El Omari (De auteur is de voorzitter van Gentse interculturele vereniging Divers & Actief.)
Nablog 25.10.2005: Mohamed legt het uit op 'Voor De Dag' van 25 oktober op Radio 1 . Ga naar "Houdt het Generatiepact voldoende rekening met werkloze allochtonen (Jacques Dewulf)". Klik op 'luister' om te luisteren. Of kijk op 25.10 om 23u20 naar de tweede aflevering van Morgen Beter op Canvas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten