(Bron: Digitale bibliotheek voor de Nederlandse Letteren)
Hierna wat uittreksels als geestelijk en literair voedsel voor de querulanten N-GA en WDF.
GENT
......En toch, nog nu
Bemin ik u,
o Gent! gelyk een spruit van adelyken bloede;
Gelyk de rykste diamant
In de eerekroon van 't vaderland;
Gelyk de schoonste telg die 't schoone Vlaendren voedde.
Ik min u als 't gebloemt dat in uw tuinen bloost,
En 'k juich dat gy de wieg zyt van myn dierbaer kroost!
Want gy bevat
Nog menig schat
Van oude vlaemsche deugd en oude vlaemsche zeden.
Want gy vergat die tael nog niet
Die donderde in uw zegelied,
Of klonk in uw geboôn, of smolt in uw gebeden.
En uw gevoel voor al wat heilig is en schoon,
Spreidt gy nog in den glans der heerlykheid ten toon!
De noeste vlyt
Is nog altyd
Het kenmerk van uw kroost. Aen wriemelende drommen
Verschaft gy 's levens onderhoud,
Het heilig werk, die myn van goud,
Die in uw luchtkring smookt uit honderd vuerkolommen!
Streefde Albion u voor, Europa's vaste land
Erkent dat gy de kroon der nyverheid nog spant!
Steeds onderscheidt
Weldadigheid
U boven allen nog, in 't liefderykste plegen.
Gy hebt voor elk gezucht een hert,
En heul en troost voor elke smert,
Voor elken nood een wyk, voor elken ramp een zegen.
En in de feestzael zelfs, tot zang en dans getooid,
Wordt de aelmoes door uw hand, als bloesem, nêergestrooid.
Waer schittert toch
De Bouwkunst nog
Zoo heerlyk als by U? Wien vlecht zy ryker kroone?
Uw tempelen van hecht arduin,
Belaên met eeuwen op de kruin,
Zyn hun bestemming waerd, waerd dat de Heer er woone.
Zy wyzen aen het oog de blyken uwer gunst,
Die hen heeft opgesierd met peerlen van de kunst.
De Wetenschap,
Ten hoogsten trap,
Laet ge in een heiligdom van marmren zuilen pronken,
Met pracht omkleed en majesteit;
Terwyl gy der Geregtigheid
Een puikjuweel der kunst, een' tempel hebt geschonken,
Waerop de vreemdeling in stomme aenbidding staert,
En zoo als Themis nooit er een bezat op aerd!
Iets manlyk schoons
Ligt in uw zoons,
Dat nog aen 't vlaemsche bloed van vroeger' tyd laet denken,
Iets dat getuigt van manlyke eer.
En uwe dochtren! o, wanneer
Er sommige, onbewust, myn oog met wellust drenken,
Dan denk ik, daer myn blik in zoo veel schoonheid baedt,
‘Uw werk, o God van liefde! is godlyk inderdaed!’
En daerom, nu
Nog, min ik u,
o Gent! gelyk een spruit van adelyken bloede,
Gelyk de rykste diamant
In de eerekroon van 't Vaderland;
Gelyk de schoonste telg die 't schoone Vlaendren voedde.
Ik min u, als 't gebloemt dat in uw tuinen bloost,
En 'k juich dat gy de wieg zyt van myn dierbaer kroost!.....
BRUGGE
...... o, Zulks verzoet myn dichtersmert!
o, Zulks verheugt, my 't vlaemsche hert!
Welaen, laet andermael u tooijen
In d'adelouden gloor! Laet u met bloemen strooijen.
Versier uw gevels met tapytwerk als gy plagt;
Laet d'achtbren gildenstoet heromgaen in zyn pracht,
Met al zyne eertrofeên, banieren en blasoenen!
Gebied den zegetoon van harpen en klaroenen!
Gebied den klokkenklank van elken torentrans,
En laet het krygstuig die verzellen met zyn donder!
Nood heel het Land ter feest, opdat het u bewonder'
In 't overschot van uwen glans!......
ANTWERPEN
o Koningin der Schelde,
Wat overschoone dag,
Toen ik u laetstmael zag!
Gy trokt uw muren uit, naer 't lommer van den velde,
En waert gedoscht in feestgewaed,
En droegt den lach op 't lief gelaet.
De wemelende drang van uwe ontelbre kindren
Scheen me als een digte zwerm van bontgewiekte vlindren,
Die zich in 't geurig ruim der lentelucht verheugt,
En 'k sprak: hier woont nog heil en volksgeluk en vreugd!
Karel Lodewijk Ledeganck - april 1846
Geen opmerkingen:
Een reactie posten